Eén van onze mediators is voor een tijdje in Suriname. Zij ervaart daar, ondanks de vele armoede, dat de mensen heel hartelijk, zorgzaam zijn en dat mensen omzien naar elkaar.
Het ‘wij’ speelt een grotere rol dan het ‘ik’. Uitzonderingen daar gelaten.
Daar eens verder over nadenkend ben ik het nieuwste boek van Esther van Fenema gaan lezen met de titel “Het verlaten individu”.
Zij schrijft over de eenzaamheid, onzekerheid en somberheid waaraan wij lijden. Wat weer lijdt tot tal van (psychische) klachten. En dat nare gevoel proberen we dan te compenseren door excessief te consumeren. Maar we voelen ons steeds leger en komen terecht in een negatieve vicieuze cirkel.
De samenleving verkeert in razernij. Velen voelen zich niet gezien, gehoord of erkend.
Hoewel je het niet verwacht als je dit zo leest gaat haar boek eigenlijk over liefde.
Als MfN-registermediators komen wij ook gezonde woede tegen. Als je je benadeeld voelt of je grenzen aan wilt geven. Woede kan een effectieve emotie zijn om zaken recht te zetten en misstanden met elkaar te bespreken. Daar zijn mediators voor.
– Omzien naar elkaar